Las Księżycowy

Evenly

Evenly siedziała na drzewie cały czas spała sobie na nim. Zauważyła że na dole coś się dzieje zeskoczyła i stanęła obok Yumi.
-Hejka co się dzieje?-Zapytała.

Yumi

Zauważając na swojej drodze Evenly skoczyła do tyłu robiąc salto i kończąc w kuckach. Robiła tak często gdy coś nagle stawało przed nią, a ona nie była na to przygotowana. Podniosła wzrok i zauważyła znajomą elfkę. - Ooo... Evenly. Nie wiedziałam, że to Ty. - Powiedziała krzywo się uśmiechając. Było jej głupio, żę tak zareagowała na koleżankę (jeśli nastolatka tak może nazwać dorosłą osobę).

Shinra

Kotka przyszła powolnym krokiem nie patrząc na Ev. Miała jej dość.
- Cześć Yu. - Powiedziała z lekkim uśmiechem. Kotka usiadła przy niej i wpatrywała się gdzieś w dal. Wszystko ją denerwowało, oprócz niej. Kotka tylko zamachała ogonem i czekała na jej odpowiedź.

Evenly

-Nie no spoko co się dzieje?-Zapytała zaciekawiona uśmiechając się.
Evenly już dawno nie brała udziału w jakiejś rozróbie więc z chęcią by kogoś pobiła.
-Co no mów mów.-Ponagliła kotkę.

Yumi

-Witam. - Powiedziała do Shinry z delikatnym uśmieszkiem. Spojrzała znowu na Ev. - Szczerze mówiąc nic ciekawego. Hekate usłyszała jakieś ruchy. Coś lub ktoś się poruszał po lesie i postanowiła to sprawdzić. Ale ja nie mam takiego dobrego węchu no i popędziła na przód, a ja zostałam w tyle. - Przyznała jakby bez entuzjazmu wzruszając ramionami jak gdyby nigdy nic. Choć tak na prawdę chciała jej towarzyszyć. Ale może gdy będzie starsza będzie jej łatwiej...

Shinra

Szybkim ruchem złapała kotkę za ramię.
- Może pójdziemy do mojego legowiska? - Spytała kotkę. Czuła jakąś ciasną więź między nimi. Nie wiedziała co to, ale chciała spędzać z Yumi jak najwięcej czasu. Shinra wyjęła jedną z fiolek i wypiła tym razem brązową ciecz. Dwugrot smakował lepiej od melisy i dawał lepsze efekty. Kotka była uodporniona na jego efekty uboczne i mogła patrzeć na kolorowe kształty, które układały się w rozmaite obrazy nie zasłaniając przy tym tego co dzieje się dookoła.

Yumi

-Eee... Możemy. - Powiedziała lekko zdezorientowana. Spojrzała najpierw na Shinrę potem na Evenly. - No to do zobaczenia Evenly. Dobranoc. I jeśli spotkasz Hekate życz jej dobrej nocy ode mnie. - Pod koniec uśmiechnęła się tak jakby chciała dodać jeszcze "Przepraszam". - No to chodźmy. - Powiedziała do Shinry i zaczęła iść w jakimś kierunku. Próbowała kierować się... węchem? Tak... Chciała go poćwiczyć. Jak coś to Shinra naprowadzi ją na dobrą drogę do legowiska.

z.t

Shinra

Poszła za Yu, lecz kiwnęła lekko głową Ev. Jak mus, to mus. Kulturka obowiązuje. Kotka ruszyła w kierunku legowiska, lecz przyglądała się też rozmazanym barwom dookoła. Dwugrot chyba lubiła najbardziej. Jednak wolała sobie ie wyobrażać, co to by było, gdyby ktoś się dowiedział. Po chwili zniknęła gdzieś w oddali.

Hekate

Hekate była już bardzo blisko istoty, której szukała. Niemal czuła jej obecność. Jednak nie chciała jej przestraszyć. Z tego powodu zwolniła trochę. Miała nadzieję, że Yumi nie zgubi się sama w tym lesie.

Evenly

Evenly biegła za tropem Hekate. Po chwili ją dogoniła.Położyła rękę na jej bark.
-Co jest?-Zapytała szeptem.
Zaczęła węszyć jej zmysły wyostrzyły się odkąd stała się łowcą. Nie znała tego zapachu.

Hekate

Nie zdziwiła się obecnością Ev. Wręcz się jej spodziewała.- Nie wiem.- odparła równie cicho. -Pewnie zagubione, małe coś.- dodała.- Nie chcę jej/ jego przestraszyć.

Evenly

-Da się to załatwić inaczej.-Syknęła cicho Evenly.
-Zazdrość idź tam i sprawdź co to jest.-Powiedziała do kota.
-Dobrze.-Powiedziało zwierze i zniknęło to znaczy zlało się z tłem.
-Zaraz się dowiemy co to.-Powiedziała Evenly.

Hekate

Spojrzała na geparda, który dosłownie się rozmył.- Zdolna bestyjka.- powiedziała. Przeniosła wzrok na Evenly.- Skoro możesz je likwidować inaczej, nie nazywaj się morderczynią.- szepnęła.

Evenly

-Wiem.-Powiedziała patrząc w stronę gdzie kierował się gepard po chwili wrócił.
- Chodzicie do jest dziecko-Powiedział.
-Jak to dziecko.-Zdziwiła się Evenly i zaczęła się poruszać w tamtą stronę.

Hekate

Zrównała krok z Ev.- Wiem, że to dziecko. Czuję jego młody zapach. I wiem, że to kotołak... tylko tyle, ale i tak dobrze. Zazdrość!- zawołała za gepardem.- Tylko nie wystrasz tego dziecka.- uśmiechnęła się.