Małpi las.

A'htes

A'htes spojrzała na Evenly. Coś było nie tak. Szybko podeszła do niej i uklękła. Zbadała puls. Był przyspieszony.
- Szakali... - Szepnęła. - To nie możliwe. - Spojrzała na jej twarz. Była bardzo rozpalona.

Evenly

Murtag usiadł po turecku i położył głowę Evenly na kolanach. Zaczął odgarniać włosy z czoła Evenly.Cały czas się w nią wpatrywał i miał nadzieję że się zaraz obudzi.
-Jest niedobrze...-Powiedział po cichu.

Allen

Czy ja mogłabym w czymś pomóc. Ja mogę nawet za nią oddać życie - powiedziała poważnym tonem. patrzała cały czas na Murtaga. Allen, aż się zdziwił co ona powiedziała. Miku zawszę się martwiła, ale teraz chcę za Evenly oddać życie.

Kadajna

- Może ja coś zadziałam. - powiedziała i wyjęła flet. Zaczęła grać na nim i nagle pojawiły się płomienie, które otoczyły Evenly i ją uniosły. Po chwili rozbłysnęło pomarańczowe światło i elfka była już na ziemi, a płomienie znikły.
- Teraz powinno być lepiej. - powiedziała.

Evenly

Murtag się jeszcze bardziej przeraził.
-Miku. Tu nie może nikt w niczym pomóc.-Powiedział załamany.-Tylko Evenly sama może się obudzić. My możemy jej tylko łagodzić ból.-Powiedział poważnie. Wiedział że jeśli Evenly się nie poprawi w ciągu następnych minut to pewnie umrze.

Allen

Miku czuła się jakby naglę wbił jej ktoś nóż w plecy i gwałtownie klęknęła. po chwili zaczęła mocno płakać. Potem wstała nie mogła tego znieść i uciekła. Biegła płacząc. Naglę wleciała w wielką dziurę, a na dole były ciernie. Miku leżała na dole nie przytomna, cała w ranach. Allen myślał że ona pobiegła na jakieś drzewo, więc nie pobiegł za nią. Patrzał na Evenly przez cały czas.

Kadajna

- Zrobiłam co mogłam. - powiedziała przerażona Kadajna. Spojrzała na Evenly. Wiedziała, że jeszcze jest iskierka nadziei. Nagle przyleciały jej feniksy i zobaczyły co się stało.

Evenly

-Allen potrzymaj okład na jej głowie.-Powiedział Murtag.-Coś słyszałam.
Wstał kładąc delikatnie Evenly po czym pobiegł za Miku. Znalazł ją w dole. zszedł tam raniąc się przy tym trochę ale ją wyciągnął. Wziął ja na ręce i zaniósł do wszystkich.
-Kadajna opatrz ją.

Kadajna

- Dobrze już się robi powiedziała. - po czym wyjęła wodę utlenioną i i polała na rany. Resztę usunęła wacikami i zabandażowała rany.

Evenly

Evenly nagle otworzyła oczy i złapała ręką dłoń Allena. Po czym znów zemdlała. Zaczęło jej się robić lepiej. Ale do pełnego zdrowia było jeszcze daleko. Gorączka zaczęła jej spadać a puls i oddech się uspokoiły.

Allen

Allen bardzo się zdziwił gdy Evenly złapała jego rękę. - Murtag chyba Evenly się poprawiło - powiedział z uśmiechem. Miku nadal się nie ocknęła. Miała jednak bardzo wysoką gorączkę. Rany nie bolały dzięki Kadajnie. Miku leżała cały czas nieprzytomna. Gdyby teraz się ocknęła i gdyby się dowiedziała że Murtag specjalnie zostawił Evenly i pobiegł po nią, ona chyba płakała by przez całe życie, albo by się zabiła, nawet jakby Evenly żyła.

Evenly

Murtag podszedł do Evenly dotknął ręką jej czoła. Gorączka już minęła.
-Zaraz się powinna obudzić.-Powiedział uśmiechając się.
Teraz jednak podbiegł bo Miku bo ona się długo nie budziła.

Kadajna

Kadajna spojrzała na Evenly. Spojrzała na Mizu. Miała nadzieje, że i ona poczuje się lepiej.
- Ten dzień jest jakiś dziwny. - pomyślała i spojrzała na innych.

Evenly

Evenly odzyskała przytomność. Kiedy zobaczyła nad sobą Allena przestraszyła się i zaczęła się cofać.
-Evenly...spokojnie.-Powiedział Murtag pochylając się nad Miku.

///// Ja lecę będę jutro. Siemka Smile

/////

Allen

Allen wziął rękę i spojrzał na Evenly dziwnym wzrokiem. - Obudziłaś się - powiedział wesołym tonem. Jednak Miku wciąż się nie budziła. Jej dłoń zaczęła drgać. Nagle się obudziła i spytała; - Gdzie ja jestem - Rozejrzała się i gwałtownie wstała. Podbiegła do Evenly i się znów zapytała; - Jak się czujesz Evenly? - Odwróciła się i spojrzała na Murtaga. Jej oczy jak zwykle to pustka, ale teraz stało się coś dziwnego. Z Miku zabłysło oślepiające światło, a gdy znikło Miku leżała na ziemi. Wyglądała jakby nie miała duszy.