Małpi las.

Kadajna

Kadajna przestała grać, a płomienie znikły. Schowała swój magiczny flet. Nagle odsunęła się a na ziemię spadło 6 owoców.
- O jakie miłe z was małpki - powiedziała trochę żartobliwym głosem. Wzięła owoce i je rozdzieliła.

Satrina

Odwróciła gwałtownie głowę i spojrzała na Kadajne, a lód się skruszył i znikł. Wzięła jeden owoc, czyli jabłko bardzo lubiła jabłka i ugryzła, a potem ogryzek wyrzuciła.

Kadajna

Kadajna wzięła jabłko i zaczęła jeść. Po chwili skończyła.
- Smaczne - powiedziała. Spojrzała na kocice. Ziewnęła i spojrzała w niebo. Nagle zobaczyła dwa piękne ptaki. Było to jej feniksy. Zwierzęta usiadły koło Kadajny.
- Hej Rikita i Wader - przywitała feniksy.

Satrina

Piękne feniksy - powiedziała. Po chwili wzięła bana i podniosła do góry, a z drzewa na jej ramię skoczyła małpka. - No Eryks masz banana. - Eryks wziął owoc i go otworzył. Potem jadł. Gdy już nie było banana małpka spojrzała na feniksy. Satrina podniosła rękę obok gałęzi i zwierzę na nią weszło.

Kadajna

- A ty masz ładną małpkę - powiedziała. W tym czasie feniksy wzniosły się w powietrze i poleciały po jedzenie. Kadajna spojrzała na dwie kocice. Wzięła ogryzek z jabłka i rzuciła jak najdalej umiała. Trochę się jej nudziło.

Satrina

Ale nudy - powiedziała Satrina jednak bez uśmiechu. Eryks spojrzał jak leci ogryzek, a potem znów skoczył na ramię kocicy. Po chwili Satrina skoczyła na drzewo z małpką i sobie skakali z jednej gałęzi na drugą.

Kadajna

- Ach te kotołaki - westchnęła Kadajna. Wyjęła flet i zaczęła na nim grać. Nagle pojawiły się płomienie i okrążyły ją. Grała i grała, w końcu może robić, żeby się nie nudzić.

Satrina

Satrina złapała się gałęzi, a ona pękła i kocica zleciała. Było słychać wielki trzask. Na ziemi straciła przytomność. Gdy się przebudziła zauważyła że na niej leży Eryks. - Ała - powiedziała.

Kadajna

- Nic ci nie jest? - zapytała z przejęciem Kadajna. Spojrzała górę, na drzewo. Dostrzegła gałąź, która była złamana i powiedziała do Satriny. - Nie powinnaś skakać po cienkich gałęziach.

Satrina

E tam - powiedziała i po chwili dodała - nic mi nie jest. - Wstała, a Eryks siedział jej na ramieniu. - Co robimy? - zapytała. Po czym głaskała małpkę.

Kadajna

Kadajna przestała grać i płomienie znikły. Spojrzała na Satinę i powiedziała chowając flet. - Nie wiem. Nie mam pomysłu. Zamknęła oczy i zaczęła rozmyślać.

Satrina

Satrina spojrzała na Kadajne. Eryks też się nudził. - Już spokojnie - mówiła do niego. Rozejrzała się i nadal głaskała małpkę. Wiatr rozwiewał jej włosy, a miecz był schowany do pokrowca. Naglę nos wyczuł coś lu kogoś, a uszy usłyszały. Odwróciła się i Eryks pobiegł na zwiady. Kocica wyciągnęła miecz i zaczęła biec. Małpka skoczyła jej na ramię i mówiła gdzie jest. Biegła za nim cały czas. Kilka razy zaplątała się w liany. Wkrótce go dopadła. Był to biały niedźwiedź. Satrina nie chciała na na razie go zabijać, więc go wypuściła, a potem wróciła do Kadajny. Usiadła i bawiła się z małpką który ostatni mrugnie. Potem spojrzała na Elfkę. Chmur w ogóle nie było. Słońce grzało. Satrinie i Eryksowi zwisały języki. Bardzo chcieli pić, więc pobiegli szukać. Potem znaleźli małe jeziorko i pili z niego wodę. Chlapali się cały czas. Po chwili wrócili do Elfki cali mokrzy. - Ale super - powiedziała z uśmiechem.

Kadajna

Kadajna wstała i powiedziała. - Kto ostatni ten gapa. I pobiegła w stronę jeziorka. Biegła, aż w końcu się potknęła. Upadła, ale po chwili wstała i się szubko otrzepała. Po minucie dalej biegła, kiedy wreście dotarła do jeziorka. Napiła się wody i czekała.

Satrina

A niech to - powiedziała Satrina z uśmiechem. Biegła cały czas do jeziora. Małpka była na jej ramieniu. Po chwili potknęła się o korzeń i upadała. Straciła przytomność. Leżała cały czas, a małpka pobiegła do Kadajny. Skoczyła jej na ramie, a potem pobiegła szybko do kocicy.

Kadajna

Kadajna spojrzała na Satrinę. Wyszła z wody i podbiegła do kocicy. Wzięła ją i zaniosła do jeziorka. Położyła Satrinę na brzegu. Pochlapała ja zimna wodą i powiedziała do małpki. - Zaraz powinna się przebudzić.