Wodospad Odbicia

Evenly

-A żebym ja jeszcze to wiedziała z tego co wiem to się stało przez to iż w tych krainach dzieje się wiele złego. A z tego co wiem od niego.-Wskazała na geparda.-To się stała przez to że mój lost tak chce.-Powiedziała.
W między czasie przyleciał Murtag.
-Cześć Hekate.-Przywitał się z nią.

Hekate

- Hej, Murtag.- zawołała wesoło.- Przeznaczenie, to dziwny stwór...- dodała smutno. Przypomniały jej się słowa A'htes.- Skoro Ty zostałaś wybrana, widocznie tak miało być.- kiwnęła głową. Zastanawiała się, czy Ev było ciężko się pogodzić z tym, ale uznała pytanie za zbyt osobiste.

Evenly

-A wiesz co jest najgorsze w tym wszystkim że jestem zabójcą.-Powiedziała Evenly.
-Oj nie martw się przecież zabijasz je dla dobra innych.-Pocieszył ją Murtag.
Evenly wpatrywała się w swoje odbicie.

Hekate

Zmarszczyła brwi. - Pewnie jest z tym Ci cholernie ciężko...- szepnęła.- Nie ma innych sposobów na pozbycie się ich, tylko zabijanie? Może jakieś odpowiednie rytuały odpędzające...- szepnęła, ale zdawała sobie sprawę z tego, że takie myślenie jest błędne.

Evenly

-Niektóre się da odpędzić.-Przyznała Evenly.
-Przyzwyczaisz się do tego-Powiedział Zazdrość.
Evenly wstała i przeszła się kawałek potem wróciła.
-Będę je zabijała aż do ostatniego.-Powiedziała opanowanym głosem.

Torak

Wszedłem powolnym krokiem na dwóch łapach widząc zgromadzonych podszedłem
do nich i przywitałem się-Witam Torak sie zwe-usiadłem naprzeciwko nich i postawiłem uszy na sztorc.

Hekate

Spojrzała na przybyłego wilkołaka.- Hekate.- rzuciła. Na słowa Ev nic nie powiedziała. Widać było, z jakim zapałem o tym mówi. Nadawała się. Tylko jak to się odbije na psychice elfki. Westchnęła cicho.

Evenly

Evenly od razu zdjęła z pleców kuszę i wycelowała w postać.
-Co cię tu sprowadza?-Zapytała mierząc w niego. Ona zawsze tak robiła gdy widziała kogoś nieznajomego. Takie jej dziwactwo.

Hekate

Uśmiechnęła się. O tak, Ev była dziwna. Ale ich pierwsze spotkanie też było takie i teraz mogą sobie swobodnie rozmawiać. Hekate wręcz lubiła towarzystwo elfki.

Torak

Jednym ruchem wstałem na dwie łapy,wyjołem łuk i strzałę,napiołem strzałę na cięciwę i wycelowałem w serce Elfki ale nie puściłem cięciwy-Poprostu lubie się przechadzać a walki niechce-powiedziałem i czekałem aż ona spuści kusze.

Evenly

Evenly tylko się cwaniacko uśmiechnęła.
Spuściła kuszę.
-Wybacz zawszę tak się zachowuję w stosunku do obcych.-Powiedziała powołując się na podejrzliwość.

Hekate

Zaczęła się śmiać głośno. Już raz widziała podobną sytuację. Jednak nie odezwała się. To jest sprawa między Torakiem, a Ev. Podniosła z ziemi gałązkę i wciąż się śmiejąc, zaczęła rysować na piasku.

Torak

Założyłem łuk na plecy a strzałę do kołczanu-Niema sprawy-powiedziałem siadając
na ziemi,uśmiechnołem się do niej,wyjołem Saksę i zaczołem nią wywijać na ogonie.

Hekate

- Coście tacy ostrożni?- zapytała.- Po co od razu wyjmować broń, tym samym się odsłaniając ze swoimi zamiarami? Nie lepiej nie pokazywać nieznajomym swego prawdziwego oblicza?- pokręciła głową.

Evenly

Elfka się zaczęła śmiać.
-Może masz racje Hekate.-Przyznała jej.
Evenly wyciągnęła rękę w stronę noża. Saksa zaczęła się przemieszczać w jej stronę. Evenly ją chwyciła i zaczęła obracać w dłoniach.
-Całkiem dobrze wykonana i ładnie zdobiona klinga.-Powiedziała podrzucając nuż w rekach.