Wodospad Odbicia

Yumi

-Ja też. - Oznajmiła. To było dziwne. Nie dość, że spotkała pierwszego kotołaka to jeszcze z tej samej watahy. Ale czy ktoś powiedział, że świat nie jest dziwny? Yumi na pewno nie... - Fajny kolor oczu. - Powiedziała spokojnym głosem bez żadnych uczuć. Przyglądała się czerwieni tęczówek po czym złapała rękoma za krawędzie kaptura. Jednym ruchem zdjęła go z głowy i wygładziła rękoma, żey się jakoś układał. Jej włosy opadły na małe ramionka....

Shinra

-Dzięki.- Powiedziała i obserwowała uważnie wodospad. Po chwili zamknęła oczy, słuchała szumu wodospadu, a po chwili otworzyła oczy. Nie spuszczała wzroku z wody przez długi czas.

Yumi

Widząc co robi dziewczynka postanowiła trochę "poszperać" w jej charakterze, może usposobieniu. - Lubisz wodę... No to skoro tak, to czemu należysz do Nocy? - Zapytała. Według niej gdy było się w jakiejś watasze to nie tylko ze względu na charakter, ale także na to co się lubi... Zawiał lekki wiatr, który bawił się jej włosami. Zaśmiała się cicho po czym zakryła usta ręką.

Shinra

-Ja relaksuję się przy wodzie. Lubię jej dźwięk, a Noc pasuje do mnie. Prawie nikt mnie nie zna.-Mówiła na wpół przytomnie. Jej wzrok był nieobecny. Czekała na reakcję Yumi.

Yumi

-Ale noc zna każdy. Oczywiście nie zna jej tajemnic. Ale ... nie wiem. - Powiedziała a ostatnie słowa miały ton zrezygnowania. - Jak długo tu jesteś? - Widziała, że Shinra nie wie co powiedzieć. A Yu nie miała już dawno do kogo "gęby" otworzyć. Przynajmniej trochę z kimś pogada, potem pójdzie i zajmie się swoimi sprawami.

Shinra

-Krótko. Bardzo krótko.- Odpowiedziała. Senny głos i puste oczy mówiły same za siebie. Każdy mógł w tej chwili uznać Shinrę za jakąś świruskę, odludka. Milczała czekając na reakcję Yumi. Wiatr znów zawiał odgarniając grzywkę z jej drugiego oka, które również biło czerwienią. Wiatr się uspokoił, a grzywka wróciła na swoje miejsce.

Yumi

-Również. - Powiedziała. Obserwowała chwilę Shinrę po czym znowu naciągnęła kaptur na głowę. Grzywka zasłaniała jej całe czoło, a kaptur natomiast pół twarzy... Aż do końca nosa. Westchnęła cicho. Wyprostowała nogi po czym usiadła w siadzie o nazwie Kwiat Lotosu (xD). Zamknęła oczy... - Masz jakieś zdolności? W sensie, że specjalne? - Zapytała tak po prostu...

Shinra

-Nie wiem. Nie sprawdzałam.- Odpowiedziała nadal jakby była gdzieś daleko. Obserwowała Yumi i zastanawiała się czy ma takie zdolności. Chyba nie miała. Chociaż... kto wie.

Przepraszam, że poskąpiłam wyrazów w postach. Śpiąca jestem Sad

Yumi

Kolejne, tyle że głośniejsze westchnięcie. - Znasz tu kogoś oprócz mnie i tamtej elfki? - Zapytała.... Yu bardzo duzo pytała, lecz sama niewiele odpowiadała. Nie zawsze mówiła wszystko o sobie, nie ufała innym. Tak ją nauczyło króciutkie życie i niech tak zostanie.

Shinra

-Nie. Nikogo innego nie poznałam.- Powiedziała i nagle lekko się uśmiechnęła. Nudziło jej się, więc postanowiła się zabawić.
-mies pływać?- Spytała nagle. Przyglądała się Yumi i wodzie.

Yumi

No ja wiem... Spokojnie Very Happy

Spojrzała na nią zdziwiona pytaniem. - Umiem ale... - Zastanowiła się jak ująć słowa. -...potem schnę długo. A tak czy inaczej rzadko pływam, tylko kiedy muszę. - Teraz zachodziła w głowę ile razy różne sytuacje smuszały ją do kąpieli. Nawet tej niechcianej. Ile razy musiała uciekać przez wodę, żeby zatrzeć ślady... Oj... dużo tego było.

Shinra

-Aha. No nic.- Powiedziała i zrezygnowała ze swojego planu. Sama wskoczyła do wody robiąc wielkie bum. Prawdopodobnie ochlapała trochę Yu, ale nie bardzo. Popłynęła do brzegu i wyszła z wody.

Yumi

Gdy spadły na nią krople wody otrzepała się z nich niczym pies. A raczej niczym kot (xd). - A co chciałaś zrobić? - Jak na nią bardzo inteligentne pytanie. No ale cóż. Nie ma tematu do rozmów, a ona będzie musiała niedługo iść.

Shinra

-A nic. Wepchnąć Cię.- Powiedziała i zachichotała cicho. Zrezygnowała jednak i położyła się przy brzegu. Było prawie południe. Shinra wstała i powiedziała:
-Chcesz iść do mnie? Muszę się zbierać.- Powiedziała i ruszyła w stronę swojego legowiska.

Aisha

Szum wodospadu skutecznie zagłuszał stawiane przez kocicę kroki. Szła przed siebie, rozglądając się czujnie. Ostatnio nie trudno było o niespodziewany atak. Tak to już jest. Usiadła na jakimś powalonym konarze drzewa, zatrzymując wzrok na jakimś dzieciaku. Eh, nie przepadała za tego typu towarzystwem.