Szczere Pole

Renn

Renn ponownie się położyła i przymknęła oczy. Słuchała uważnie o czym rozmawiają, ale nie chciało jej się odzywać. Była zmęczona. Spojrzała na swój łuk i już nic ją nie interesowało.

Shinra

Sztylet przystanął na chwilę i poleciał w kierunku Renn. Zatrzymał się tuż przed jej nosem i zaczął obracać ostrzem. Kotka Skrzyżowała ręce i pochyliła głowę. Zamknęła po chwili oczy i uśmiechnęła się do siebie. Może Renn już ma jakieś zdolności? Chciała to sprawdzić, choć nie okazywała tego w żaden sposób.

Renn

Renn dalej leżała spokojnie z zamkniętymi oczami i udawała, że śpi. Chciała odpocząć trochę od wszystkiego i wszystkich. Chwilami przysypiała, ale słyszała wszystko, co się działo wokół niej.

Aisha

Kocica zmrużyła oczy, patrząc na śpiącego wilkołaka. Ten ruch nie był zbyt mądry, gdyż nigdy nie wiadomo skąd nadejdzie atak. Czasami słuch nie wystarczy, a zwłaszcza, kiedy masz do czynienia z... kotołakami. Ten gatunek, jak na pobratymców kotów przystało był pełen gracji. Poruszał się cicho i zwinnie. Aisha podeszła do drzewa i usiadła pod nim, chcąc trochę odpocząć, po walce.

Renn

Renn przyłapała się na spaniu. Starała się nie poruszać, żeby nikt nie odkrył, że nie śpi. Dalej słuchała wszystkiego, co działo się wokół niej, a nawet na moment otwierała oczy.

Aisha

Przymknęła lekko oczy, jednak nie zamykała ich całkowicie. Nie popełni tego błędu, tym bardziej, że znajdowała się tu osoba skłonna do agresywnych zachowań. Zwilżyła językiem wargi, patrząc raz na Evenly, raz na Shinrę, a innym razem spoglądała na wilkołaka.

Renn

Renn przyglądała się innym, którzy byli tutaj. Kilka razy zaryzykowała zamknąć oczy. Leżała nieruchomo raz po raz delikatnie węsząc. Czasami myślała żeby usnąć, ale nadal bała się zaufać kotołakom.

Evenly

-Wybacz że tak zaatakowałam zawszę grożę nieznajomym kuszą.-Powiedziała i pstryknęła palcami a jej kusza była już naprawiona.-Ale wolę być ostrożna.-Powiedziała Evenly. wskoczyła na drzewo i się oparła.

Aisha

Pokiwała głową ze zrozumieniem. - Szczerze mówiąc, nie dziwię ci się. - Mruknęła, otwierając szerzej oczy i układając się w bardziej wygodnej pozycji. - Świat powoli schodzi na psy... - Stwierdziła, jakby mówiła sama do siebie. Jej wzrok zawisł na horyzoncie, jakby czegoś wyczekiwała.

Renn

Renn patrzała bardzo uważnie. Nic nie mogło ujść jej uwadze. Widząc, że nic się nie dzieje, uspokoiła się trochę i pozwoliła sobie lekko przymknąć oczy.

Evenly

-Wilkołaku z jakiej watahy jesteś?-Zapytała Evenly balansując na gałęzi. Była ciekawa jej odpowiedzi. Po rozciągając się wpadła na pomysł.
-A może zagramy w piłkę?-Zaproponowała.

Aisha

Zaśmiała się w duchu na propozycję Evenly. Owszem, Aisha jeśli się śmiała to tylko i widocznie dla siebie. Trudno byłoby ją skłonić do głośnego śmiechu. - A skąd ją weźmiesz? - Spojrzała na nią swymi wielkimi oczętami, które zawsze wszystkich zwodzą. Wydają się być takie przyjazne...

Evenly

-A stąd.-Powiedziała i stworzyła kulą ognia.-Nie musisz się bać nie poparzy cię.-Powiedziała.-Renn grasz.-zapytała się a tuż za nią pojawiło się boisko do siatkówki.
Evenly weszła na boisko i zaczęła podrzucać kule.

Aisha

Ta dziewczyna szokowała ją coraz bardziej. I co jeszcze potrafi? Wytworzyć ufoludków, lubiących marmoladę? Zdolna była, ot co. - Wybacz, Evenly, ale chyba raczej powstrzymam się od tego typu gier. Straciłam dużo energii, tworząc kopułę energetyczną. - Wytłumaczyła, marszcząc nos z niezadowoleniem. No trudno, zdrowie było w tej chwili najważniejsze.

Evenly

-No szkoda.-Stwierdziła i pstryknęła palcami a wszystko spłonęło. Ale zielona trawa nie była spalona.Evenly się przeciągnęła i wyjęła sztylet przy jego pomocy wdrapała się na drzewo.