Sami zobaczcie...

Hekate

Chciałbym tutaj wrzucić parę moich wierszy. Proszę Was o ich sprawiedliwe ocenianie (nie chodzi mi o prawienie komplementów).

Jeśli odwiedzacie forum Wilki 94,albo City of Death to możecie coś kojarzyć... mam tam swoje konta i również wrzuciłam tam swoje teksty.

,, Egoistka"

Oddałam Ci Twe serce po to byś,
Mógł być wolny już od dziś.
Czemu? Nie pytaj mnie, bo złe
Intencje mam i chcę,
Byś zaznał szczęścia łyk,
A potem stracił sny...
Sukub? Nie... to nie ta natura,
Choć podobna jest ma skóra...
Do tej gadziej, pozłacanej,
W Wodzie Księżycowej lśniącej.
Lilith? Ona nikogo nie kocha,
A ja tak i często szlocham,
Kiedy zrani mnie ktoś bliski...
Zdrajca, jak płaz ślizgi.
Nikt nie nazwie mej natury bliskiej
Gwieździe, zimnym światłem lśniącej.
Ciepła przecież mego nie dostaniesz,
A jeśli już, to w ogniu spłoniesz.
Tak bywa! Przykro mi...
Teraz ronię srebrne łzy.
Czemu? bo nie potrafiłam
Do końca uwieść Cię, lecz siłą
Trzymać przy sobie nie będę.
Nie udało mi się, więc odejdę,
By pastwić się nad innym istnieniem
I, być może, pożreć je swym płomieniem.

,,Płomienny Anioł"

Następna godzina już nic nie zmieni,
Choćbyś chciał odpocząć wśród jesiennych płomieni.
Deszcz je zgasił jedną kroplą,
W noc księżycową, straszną.
Teraz odliczasz czas od rozstania
Z bezskrzydłym Aniołem i z rana
Odchodzisz we mgle i deszczu,
Nie łapiąc spadających liści.
Dym oplata Cię doszczętnie,
Zasłaniając Ci wspomnienia piękne,
Zabierając sny i marzenia.
Czy słyszysz jeszcze ciche westchnienia
Skarżących się dni?
Następna godzina nie zmieni już nic...
Czerwono- złote liście niosą
Przesłanie Kasztanowych dusz, które płaczą
Za tą, co odeszła przed Tobą.
Podążasz za nią, lecz inną drogą...
Już nie odnajdziesz jej, dotkniesz płomiennych włosów,
Nie spojrzysz w oczy koloru wrzosów,
Nie chwycisz za dłoń marmurową!
Niech to będzie dla Ciebie przestrogą:
,, Ci, co odchodzą wśród jesiennych płomieni
Nie powrócą, a kolejna godzina czekania już nic nie zmieni!"

A'htes

- Hekate... Bardzo smutne są oba wiersze... Mam takie dziwne wrażenie, że wtedy ktoś cię zranił... Ale oba są piękne, tajemnicze... - A'htes spojrzała na wilkołaczyce.

Kadajna

Oby dwa wiersze piękne choć smutne. Mam wielką nadzieję, że napiszesz kolejne. Te dwa wiersze robią trochę smutny nastrój.

Hekate

No cóż... kiedy się cieszę, to po prostu dzielę się tym z innymi. Kiedy natomiast jestem smutna, chowam to w sobie... i tak powstają wiersze... innego wytłumaczenia nie mam Smile

ale dziękuję za wasze opinie

Yumi

Hekate... Ja kojarzę! Very Happy

Wiersze piękne... I podziwiam Cię, podziwiam ponieważ gdy ja coś piszę to jest to krótkie. A Ty masz do tego "smykałkę" jakby to moja mama powiedziała. Są piękne! (wiem, powtarzam się) Pisz dalej i czekamy Very Happy

Hekate

O! Miło, że ktoś je kojarzy Smile

i dziękuję. Ale pamiętaj, że nie zawsze długie wiersze są dobre, czasem potrzebna jest prostota lub mała ilość słów.

,, Syberia"

Butwieje już serce
Od łez pragnienia.
I skrzypi od ziaren soli
Smutnego istnienia

Płonie wciąż dusza,
Gaśnie nadzieja.
Zgubiło się gdzieś uczucie
Bez znaczenia.

Zamarza ciało,
Lodem już jestem.
Zapal dla mnie czarny płomień
Syberii Westchnień.

Allen

WOW. Bardzo piękne wiersze. Ja nie żartuje. Bardzo mi się podobają.

Hekate

A dziękuję, dziękuję Smile

tylko czekam również na krytykę, bo bez niej nie można się zbytnio rozwijać. A teraz może coś takiego...

,,Wilk"

Gdy wyłeś, pysk Swój blady
Ku niebiosom unosiłeś, by
Zew Twój tęskny
Podłapał północny wiatr...
I mrużyłeś oczy, upodabniając je
Do gwiazd lśniących
W toni leśnych wód.

Wciąż w strach musiałeś żyć,
Niewoli smak znosiłeś z godnością.
Świst kuli, to diabłą był śmiech,
Goniący Cię z lubością.
To nie Twój czas! I nie miejsce, by
Umknąć i skryć się wśród drzew...
Krew zawsze znaczyła Twój szlak,
Lecz ta teraz pochodzi od Ciebie...

Stąpałeś cicho, w milczeniu umierać chciałeś...
Duch Twój jest niezniszczalny!
Powrócisz jako wilków pieśń...
Nieskończona jest Twa wędrówka:
Nocy cykl dopełnia dzień,
By skończyć się mógł i wtem
Rozlegnie się pośród gwiazd dziki śpiew!!!

Bo domem Twym- wolność,
Szum liści, traw... cień!
Bo pochwycić Cię nie można,
Jak nie można złapać wiatrów tchnień!
Imię Twe brzmi jak szmer potoku,
Wendigo Cię wciąż chroni,
Boś Ty Panem Nocnego mroku...
Boś Ty Panem Nocnego mroku
I Władcą jest Leśnych Kniei.

Cisz... pieści uszy... Oczy... już nigdy nie zobaczą gwiazd... Zew... nie popłynie wśród nocnych cieni... Serce... wybiło ostatni raz... Tchnienie... uleciało...

Pamiętasz jeszcze wiatru szum
W sierści, gdy przemierzałeś las?
Tu był Twój dom... I pozostanie nim!!!
Powróć Bracie do nas...
Krew znaczyła Twój szlak...
Oczy mróżyłeś do gwiazd...
Pptok wciąż woła imię Twe...
To nie był Twój czas!... Powróć Bracie... do nas...