Zamglona Rzeka

Hekate

Cicho szumi woda w rzece, obmywając płaskie kamienie. Czasem słychać cichy chlupot wskakującej do wody żaby, albo innego, małego stworzonka. Drzewa nie rosną tutaj gęsto i dziko, tak jak w lesie. Bardziej przypomina to zaniedbany od dawna park. Co jakiś czas na rzece pojawia się mostek, po którym można przedostać się na drugą stronę. Wiecznie jest to chłodno i mgielnie. Białe pasma okalają wszystko dookoła. Jest zimna i mokra. Nocą jest tu wyjątkowo nieprzyjemnie, ale kto by się tym przejmował?

Shinra

Kotka przyszła powolnym krokiem w te strony. Nikogo nie zastała. I dobrze. Świat roił się od fałszywców, oszołomów i prymitywnych istotek, dla których wysilić mózgownicę to wielki problem. Kotka Przeszła obok mostu i zeszła trochę niżej. Zobaczyła, że obok niego jest kawałek brzegu, na którym można usiąść. Szybko weszła pod most i zgięła kolana pod brodę, a p chwili oparła na nich głowę. Zamyślona nią miała zamiaru spotkać tu kogokolwiek.

Torak

Wszedłem nad rzekę,widząc kogoś przy brzegu nie podeszłem lecz wskoczyłem do rzeki aby się ochłodzić.Leżałem w wodzie długo po czym wyszedłem i połozyłem się kilka metrów od kotołaczki.

Shinra

Kotka podniosła wzrok na wilkołaka. Zimne spojrzenie, potargane włosy i ślady brudnych dłoni na policzkach. Kotka nie chciała teraz nikogo widzieć, a ten kundel przypałętał się w najgorszym dla siebie momencie.
- Czego chcesz? - Spytała chłodno i oschle.

Torak

Spojżałem na nią z uszami postawionymi na sztorc-Ja?Nic poprostu chce poleniuchować-powiedziałem z poważną miną.

Shinra

Kolejny leń. Zwykły, pospolity Burek, nic więcej. Jakaś marna i nieszczęsna ofiara, na której kotka będzie mogła wyładować gniew i uprzykrzyć życie.
- Poleniuchować powiadasz. Nie sądzisz, że niezwykle głupie jest kręcenie się samemu w tej okolicy? Może ci się coś stać. - Powiedziała lekko się uśmiechając. Nie był to miły, serdeczny uśmiech, lecz cwaniacki i nieszczery. Kotka spojrzała na Burka i nie spuszczała z niego wzroku.

Torak

Spojżałem na Shinre,wstałem na dwie łapy lecz uszy dalej miałem na sztorc.Wyjołem Saksę i zaczołem bawić sie nią na ogonie,oparłem plecy o drzewo i spoglądałem z byka na kotołaka.

Shinra

Wilkołak nie był ofiarą godną zachodu, ale zawsze jakąś. Kotka podniosła wzrok.
- Zabrakło ci języka w paszczy? - spytała ostro. Nie kiwnęła nawet palcem, a Saksa wzbiła się w górę i znalazł się w jej dłoni.
- Uważaj co robisz, bo mogę sprawić, że en śmieć przebije ci głowę. - Powiedziała z szyderczym uśmieszkiem. Burek myślał, że ten szmelc pomoże mu zranić Shinrę.

Torak

Spojżałem na kotołaka-We Are Here To Change The World-powiedziałem z łobuzierskim uśmieszkiem do kotołaka po czym nad rzeką zrobiła się mgła,podbiegłem do niej,wziołem Saksę,wskoczyłem na drzewo a gdy mgłą się rozproszyła mnie już tu nie było.

Shinra

Burek uciekł. Kilka ostrych słów wystarczyło by się go pozbyć. Kotka zamknęła oczy ciesząc się chwilami samotności. Szkoda, że nie mogła się z nim dłużej :pobawić". Shinra siedziała tak po mostem wpatrując się w nieistniejącą przestrzeń.

Allen

Allen przyleciał na Miku. Gdy z niej zszedł to ta zmieniła się w dziewczynę i podbiegła do Shinre. - Hejka - powiedziała wesoło. Ona ją lubiła. Fajnie się z nią rozmawiało. Allen stał i czekał na resztę.

Evenly

Evenly weszła jako druga.
-Twoja smoczyca jest naprawdę szybka.-Powiedziała do Allena i zauważyła Shinrę.
Kiwnę tylko w jej stronę głową. Wiedziała że kotka nie będzie chciała z nią rozmawiać po ostatnich wydarzaniach. Ale kulturę musiała zachować.

Shinra

Spojrzała na Miku wściekłym spojrzeniem. Akurat teraz, gdy nie miała ochoty za żadne towarzystwo zbiera się tu cała zgraja niechcianych towarzyszy niedoli. Westchnęła głęboko i znów położyła głowę na klanach. Nie odzywała się do nikogo z tu obecnych, tylko weszła bardziej pod most, by nikt jej nie widział.

Evenly

Evenly nie zdziwiło jej zachowanie. Wiedziała że jest zraniona. Wolała się nie narzucać i w tej sytuacji radziła by też to innym. Usiadła na trawie i zapytała.
-To na kogo czekamy?

Allen

Miku odeszła od niej i podeszła do Evenly i szerokim uśmiechem. - No wiem, ale nigdy, aż tak. To chyba przez tą przemianę. Na kogo czekamy, yyy, a niech to zapomniałem imienia - powiedział. Spojrzał Evenly w oczy, a Miku patrzała, czy Murtag leci.