Tes Hekate na Alfę Watahy Natury; wilkołaki

Kadajna

To jest plaża.

Kadajna przyszła tutaj i usiadła na piasku. Spojrzała w górę i zobaczyła mewy. Po chwili opuściła wzrok i czekając na Hekate zaczęła rysować różne znaki na piasku.

Hekate

Przyszła wolnym krokiem, starając się nie garbić. Była chyba po raz pierwszy uczesana, ubrana w nie podarte ubranie i nie umorusana ziemią, jak to zwykle bywało. Gdy zobaczyła Kadajnę, lekko przyspieszyła. Ukucnęła koło niej.
- Witaj.- uśmiechnęła się i zaraz spoważniała, przypominając sobie, jak odrażający jest ten wygląd.- Dziękuję, że zgodziłaś się przeprowadzić mój test.- powiedziała spokojnie.

Kadajna

- Nie ma za co. Dlaczego ta ranga? - powiedziała. To było podstawowe pytanie. Spojrzała na Hekate i uśmiechnęła się do niej. Kadajnie wygląd wilczycy w ogóle nie przeszkadzał.

Hekate

Spojrzała Kadajnie głęboko w oczy.
- Chcę być wreszcie kimś.- powiedziała poważnie, w skupieniu.- Zawsze byłam na uboczu, a nie czuję się gorsza. Jestem pewna, że sobie poradzę.- tego Hekate była pewna na sto procent.

Kadajna

- Co byś zrobiła, gdyby powstał spór między wilkołakami, a kotołakami? Oczywiście nie używając przemocy. - powiedziała. Hekate jak na razie była przekonywująca, ale co będzie dalej?

Hekate

- Stanęłabym pośrodku jednych i drugich, wydarła się, a powiem Ci, że to nie jest najprzyjemniejsze do słuchania, a gdy nastąpiłaby cisza, zaczęłabym dociekać, o co chodzi. Każdy spór można załagodzić.- lekko wzruszyła ramionami.- Porozmawiałabym z kimś, kto przewodzi Kotołakami i za wszelką cenę pertraktowałabym z nim. Co do wilkołaków, utrzymałabym spokój, wprowadzając jakieś zakazy, których nieprzestrzeganie byłoby hańbą dla wilka.

Kadajna

- A jakie masz doświadczenie w walce? - zapytała elfka. Jak na razie Hekate jest na dobrej drodze. Przeciągnęła się i spojrzała na wilczycę.

Hekate

-Walka...- zamyśliła się.- Nie lubię walczyć, ale nauczyłam się tego. Tak... walczę raczej dobrze. Jestem tak silna, jak normalny wilkołak, lecz bardziej opanowana. Umiem powalić rozwścieczonego wilkołaka, ale nie jest to bla mnie przyjemne. Lepiej rozmawiać niż walczyć.

Kadajna

- Walka też nie jest dla mnie przyjemna, ale niestety muszę sprawdzić ja walczysz. - powiedziała i wstała. Była gotowa do walki.
- Pamiętaj to test.

Hekate

-Oczywiście.- kiwnęła głową.- Nie rzucę się na Ciebie w przypływie szalonej złości. Nie jestem do końca wilkiem.- wytłumaczyła.
Cały czas patrząc w oczy Kadajnie, lekko ugięła nogi, a ręce lekko wycofała w tyl. Miała lekki, spokojny oddech.

Kadajna

- Zaatakuj mnie pierwsza. - powiedziała po czym spojrzała wilczycy prosto w twarz Oczy Kadajny zmieniły kolor na płomienny.
- To atakuj.

Hekate

Kiwnęła delikatnie głową i na ułamek sekundy zatrzymała oddech. Wszystko się dla niej rozmyło, prócz celu, który miała dokładnie widoczny. Odbiła się od piasku, bezszelestnie. Szybko i zwinnie wylądowała za Kadajną, atakując ją od tyłu.

Kadajna

Kadajna szybko się cofnęła. Odwróciła się i skoczyła na Hekate. Uderzyła ją w brzuch, a potem czekała na jej atak.
- No dalej.

Hekate

Po tym ataku, szybko doskoczyła do Kadajny, uderzając ją łokciem między łopatki. Musiała bardzo uważać, by nie nadużyć siły. Zaraz odskoczyła w tył i przykucnęła. Nie na długo, bo już zaraz zaczęła szybko okrążać Elfkę, zataczając wokół niej koło.

Kadajna

Kadajna skoczyła na Hekate i uderzyła ją w brzuch. Potem kopnęła wilczycę w kręgosłup. Spojrzała na nią i powiedziała. - Teraz będzie trudniejsza walka. Będę używać magi. - Odeszła od niej i nie spuszczając ją z oczu czekała na jej ruch.